De vreugde en pijn, niet ver van elkaar

De vreugde en pijn, niet ver van elkaar

Het leven is een weg met vele hobbels en kuilen, niet alleen voor jezelf, maar dat is ook zeker bij de ander het geval. De vreugde die je kan hebben in de liefde geven en ontvangen kan een bevrijding zijn die heel mooi kan zijn, maar het kan tegelijkertijd overschaduwd worden door pijn die ook met liefde te maken heeft, maar dan met de liefde die je ontnomen wordt.
Liefde die je ontnomen wordt doet pijn aan je hart, wat niet te beschrijven is. Jammer genoeg moet je die pijn accepteren en een plekje zien te geven, want je kan de pijn niet uitwissen of van iemand overnemen.
Daarom zeg ik laat de liefde bloeien, ook naar je medemens, dan komt het vanzelf terug, niet altijd op het moment dat je het wil, maar op de momenten dat je het niet verwacht en opgegeven hebt. De liefde is een lot uit de loterij, je hebt altijd prijs, maar de hoofdprijs komt altijd onverwacht.

Geen taboe in de psychiatrie

Wat is het leeg in het leven van iemand met een psychiatrische ziekte.
Waar kunnen ze zich aan vastklampen? Wie reikt hen de hand?
De mensen moeten instappen in de rijdende trein van de maatschappij, maar wie steekt hen een hand toe?
Daar ligt de essentie van het probleem: de mensen hebben iemand nodig om met hen naar het volgende perron te lopen omdat ze er zelf niet toe in staat zijn.
Iedereen kan het meemaken, een directeur die naar beneden stort en alles ziet wegvagen.
Maar iemand die zo`n ziekte heeft kan als hij de goede hulp krijgt uitgroeien tot zo’n zelfde directeur.
Ik ben iemand die op de rijdende trein van de maatschappij rijdt en in het leven langs die trein gelopen heeft op zoek naar een perron.
Ik zal in het leven altijd op die grenzen blijven lopen, omdat ik weet dat er teveel mensen zijn die de hand niet aangereikt krijgen.
Laten we nu eens inzien dat een psychiatrische ziekte niet iets is waardoor je niet met mensen kan praten, maar juist een ziekte waarmee je in het leven kan groeien tot een meer emotioneel mens.
Als deze zieke mens een arm, een luisterend oor en veel liefde aangereikt krijgt en zeer veel vertrouwen, dan kan zo iemand de toppen van het leven bereiken

De warmte van een mens

Ja, die is tegenwoordig ver te zoeken, maar het zit er wel degelijk.
Er wordt gauw een oordeel over iemand geveld, waardoor de warmte niet toestroomt.
Het zou kunnen dat je die andere persoon niet mag, maar toch zou je objectief moeten blijven, waardoor hij of zij toch iets te vertellen heeft waar je iets aan hebt.
Het oordeel is vaak de stremming op de warmtetoestroom.
Wees gewoon jezelf zonder de angst niet aardig gevonden te worden, dan heb je al een heel eind gewonnen.
De warmte is de positieve energie die een mens uitstraalt naar de ander.
Als je zelf niet lekker in je vel zit is dat ook een stremming.
Dit kan allerlei oorzaken hebben, maar de warmte zal altijd in je zijn, het komt er alleen op dat moment niet uit.
De warmtestroom van een persoon is een grote bepaling van zijn karakter in positieve zin.
Oordeel niet, maar accepteer en respecteer de persoon met al zijn eigenaardigheden; hij of zij heeft altijd iets belangrijks te vertellen, als je het maar toelaat bij jezelf.
Probeer een positieve energiebron voor een ander te zijn, dan stroomt het vanzelf terug.

Verleden en toekomst( 2008)

Wat is er veel gebeurd denk je, in wat achter me ligt, maar ik kan er met trots naar kijken.
Op de momenten dat het even niet ging ben je misschien een andere kant op gegaan of verder gegaan waar je gebleven was.
Het is niet: waarom gebeuren er die dingen met mij, maar wat leer ik er van en wat doe ik er mee.
Ieder mens krijgt negatieve en positieve gebeurtenissen op zijn pad.
Op de momenten dat je het even niet meer ziet zitten wordt er opeens hulp aangeboden of je krijgt een kaartje of iets anders dat je aan het denken zet.
Als je open staat voor het toeval wordt het op elk moment aangereikt, het is maar wat je er mee doet.
Sta open in de wereld, dan zal je zien wat je toebedeeld krijgt.
Ieder mens is een puzzelstukje van de toekomst, het past allemaal in elkaar.
Je moet alleen veel gebeurtenissen doormaken om te weten waar je als stukje in het geheel komt te liggen.
Laat iedere gebeurtenis een beter kennen van jezelf zijn, zodat je een toekomst tegemoet kan zien, waarin het puzzelstukje nooit meer verplaatst hoeft te worden.

Is iedereen waardevol?

Een mens zoekt elke dag, ieder uur, naar de waarde van zijn leven, maar in de meeste gevallen herkennen we niet wat de waarde van jezelf is, voor de ander. Waarom zoek- en we toch altijd naar herkenning bij ons zelf, terwijl de ander vele malen aangeeft dat je er mag zijn en dat je trots mag zijn op wie je bent. We laten het meestal niet toe, omdat de complimenten die we krijgen niet als waardevol worden beschouwd, doch alleen maar als mededeling.
Iedereen is waardevol op deze wereld, ook degene waarvan je denkt dat het nooit wat met hem wordt. Als sommige mensen stelen of drugs gebruiken of dealen, zijn het nog steeds mensen die waardevol zijn en die een steentje bij kunnen dragen voor de medemens. In welk opzicht dan?
Iedereen heeft zijn positieve en negatieve kanten, de waarde er van wordt bepaald door wie je als puur mens eigenlijk bent. En niet door je gedrag of wat je uit gespookt hebt. Iedereen komt er vroeg of laat achter dat hij een stukje van zijn leven heeft achtergelaten in het verleden, waar hij het waardevolle van hem of haar zelf meer had kunnen laten gelden. Iedereen komt op een gegeven moment achter die waarheid, dat is waardevolle dat ieder mens bezit op deze aarde.

Van het donker naar het licht

SONY DSC

Morgen zal het beter gaan hoor je vaak zeggen, maar de tijd heeft een grote invloed op het donker en het licht voelen. De angst van de mens heeft een grote invloed op het in donker voelen en leven van de mensheid. Je komt veel angst tegen bij de mensen, maar waarheen moeten ze gaan om het licht te voelen, dus de vreugde en het geluk van hen zelf?
Het vrij zijn waar ik het in dit boek ook over heb, is een grote schakel tussen donker en licht. Wat zal die ander wel niet van me denken? Ik zal hem toch niet kwetsen? Zie ik er wel goed uit? Zitten m’n haren wel goed? Allemaal vragen uit angst gebo- ren. Als je zeker bent van jezelf, en van jezelf houdt zoals een ander dat bij jou zou doen, dan ben je op de goede weg. Hou van jezelf en twijfel niet aan je talenten: want je mag er zijn, zoals je bent! Dat is vrijheid, waardoor je meer in het licht komt te staan. Je ziet dan ook alles in een ander perspectief.
Heel recent kwam ik iemand tegen die vanwege kanker de dood in de ogen zag. Alleen mensen in haar omgeving hadden veel verdriet, zoals de familie, kennissen en vrienden, maar bij haar zag ik een berusting, liefde en zekerheid. Ze was voor zichzelf al zo ver dat het leven ten einde kwam, maar haar omgeving, kon haar positiviteit ten opzichte van de dood nog niet plaatsen. Van het donker naar het licht kan een kleine stap zijn, maar soms lijkt hij mijlen ver weg te zijn! Wat een berusting en liefde voelde ik bij die persoon! Toen ik haar 3 weken voor haar dood een hand gaf, wenste ik haar sterkte, niet met de hoop beter te worden,
maar sterkte met het licht dat ze uitstraalde …

Kansen en Aanreikingen

Het leven kan soms een gevecht en een strijd zijn, wat je een gevoel geeft dat het niet gewonnen kan worden.
Je hoeft niets te winnen, maar de kansen om te groeien in het leven worden je elke dag aangereikt, zodat je het gevoel krijgt niets te hoeven overwinnen, maar gewoon het leven te leven.
Het leven bestaat niet alleen uit leuke dingen, want die grijpen we maar al te graag aan.
Als de negatieve dingen zich aandienen dan grijpen we meestal niet de kansen en aanreikingen die het leven je te bieden hebben.
Laten we inzien dat de oplossingen voor negatieve gevoelens meestal buiten ons bereik liggen en steeds voorbij waaien als we ze willen beetpakken.
De kansen worden aangereikt, je hoeft ze niet te zoeken.
En als de kans voorbij jou waait, komt er een andere langs om jou te dienen.
Een kans is niet dat wat bij een ander plaats vindt, maar die speciaal voor jou bedoeld is, het is maar of je hem grijpt of de volgende pakt.
Pak de kans die bij jou past, want dat is de aanreiking die je nodig hebt om in het leven te groeien naar die mens die je graag wilt zijn. Niet voor een ander, maar alleen voor jezelf!

Schizofrenie zo gek nog niet!

Dit gedicht is gemaakt door Edwin, en voorgedragen op de talentenjacht van perpektief gehouden op 1 februari in theater de Veste Te Delft.
Edwin heeft toestemming gegeven om dit gedicht te gebruiken, ook omdat dit stukje tekst mensen die dit van nabij mee maken raakt. Mij raakt me dit stuk toen ik het hoorde ook.

Schizofrenie zo gek nog niet!

De ziekte ontpopt zich in de pubertijd, van rups tot naar een vlinder.
Nog niet wetend, dat deze zal zorgen voor erg veel hinder.

Het is in ieder geval een feit: “Een schizofreen is zeker geen gespleten persoonlijkheid.

Het is niet de schuld van de moeder, zoals nog niet zo lang geleden werd gedacht. Wel is het een ernstige aandoening, die zorgt voor veel:
“angst, vermoeidheid en onmacht.

De last van de ziekte die ik heb, voelt vaak als een blok aan het been.
Toch ben ik een gelukkige schizofreen.

Genieten van de kleine dingen in het leven, zoals een zonnige dag in maart. En een beperking is pas een beperking, als je het zelf zo ervaart.

Edwin

ONMACHT

 

 

Onmacht staat voor twee werelden, namelijk de verstandswereld en de gevoelswereld. Sommige mensen willen alles snappen, en dat doe je met je verstand, maar de gevoelswereld doe je met je hart, en dat is bij vele mensen ver weg gestopt, omdat ze daar niet bij willen komen … De emotie die anders naar voren komt is bij veel mensen niet te aanvaarden daarom blijven ze in de verstandswereld hangen. Door deze onmacht loopt de communicatie tussen verschillende partijen vaak mis, omdat de één het wil snappen en de ander het gevoel over wil brengen, daardoor kom je in het hokje onmacht terecht . Vele psychische aandoeningen hebben met deze onmacht te maken! De meeste cliënten leven in de gevoelswereld, omdat ze emotie willen voelen, wat eigenlijk onderdrukt wordt door de medicijnen, wat ook onmacht veroorzaakt. Sommige hulpverleners willen het ook snappen, met hun verstand,maar willen het absoluut niet voelen, omdat ze dan te veel met hun persoonlijke emoties te maken krijgen. Verkeerde communicatie heeft te maken met deze twee aspecten, waardoor de onmacht ontstaat. De onmacht kan alleen open breken, als men het verstand laat wat het is, en puur met zijn hart communiceert, waardoor een ieder op dezelfde golflengte zit. De goede communicatie in de psychiatrie is alleen te verwezenlijken door ieders persoonlijke hart open te stellen, zodat de oplossingen vanzelf toestromen.Dit geldt niet alleen voor de psychiatrie, maar voor de hele mensheid, alleen in de psychiatrie komt het zo hard aan.

 

Een goede kennis moest voor zijn studie met nog drie studiegenoten een presentatie maken over het terugdringen van seperatie binnen de instellingen. Het resultaat is dit gedicht verwerkt in een film, kijk en luister naar deze schitterende film over “ONMACHT”

link:        http://www.youtube.com/watch?v=eV8JDRL2HaI

Met dank aan Sam Vijverberg

OUD EN WIJS

 

                                                               Foto: Mevrouw Kunz- van den Enden

 

De jaren gaan sneller voorbij als je ouder wordt lijkt het, maar de wijsheid gaat daarin gelijk op. De meeste oudere mensen zijn rijk van geest, en hebben een heel leven achter zich, met alle nare en mooie herinneringen in hun rugzak gestopt. De kracht die nog in vele oudere mensen zit, ontroert me diep; ze hebben altijd veel te vertellen, over vroeger en over de dagen van nu. Velen hebben het land van nu opgebouwd zoals het momenteel is, maar worden heden ten dage weggestopt in verzorgings- en verpleegtehuizen … Waar is de waarde gebleven bij de jongere generatie, die de ouderen ooit hadden voor hun vaderland? Velen zijn afgeschreven en dat doet hen heel zeer, vooral omdat ze zien hoe de jeugd van tegenwoordig omgaat met waardigheid en respect. De bejegening van de oudere generatie laat ook veel te wensen over, want de meeste verzorgenden en hulpverleners krijgen niet genoeg tijd om de tijd door te lopen, die de oudere hebben doorlopen: want ze willen het zo graag kwijt aan het nageslacht! Het is niet alleen die verzorging, maar ook een stukje respect tonen aan de mensen die het land groot gemaakt hebben,waar wij nu deel van uitmaken. Laat de ouderen genieten van hun oude dag, want zij zijn degenen die het met recht ’echt verdienen’.

BLIJDSCHAP

 

Soms kunnen blikken nietszeggend zijn, maar op deze foto is de blijdschap zichtbaar. Het ware geluk wordt geuit door de mimiek van het gezicht, en de gevoelsuitstraling.Vele stemmingen van mensen worden geuit door de gezichtsuitdrukking van hen.Waar is bij de meeste mensen de blijdschap gebleven en het ware geluk, wat vroeger met veel minder middelen en geld meer tot uitdrukking kwam? Het lijkt alsof we nooit tevreden zijn met datgene wat we doen en gebruiken. Ik noem het woord gebruiken, want zodra we iets bezitten wordt er een claim op gelegd, omdat we bang zijn het weer te verliezen! De echte vrijheid om blijdschap te herkennen is dat je alles wat je bezit niet als bezit kenmerkt, maar als een vertrouwensband die je naast je mee mag nemen en gebruiken en er van mag houden. Het houden van wordt alleen gecreëerd door afstand te nemen van het woord bezit,en dit te vervangen door vertrouwen geven aan datgene wat je lief is. Het is erg moeilijk om dit te verwezenlijken, maar je zal merken dat dan de blijdschap pas echt tot zijn recht komt,omdat vertrouwen de mooiste eigenschap is van de liefde van de mens!

 

VRIJHEID

 

 

Heb er de afgelopen jaren veel mee geworsteld, omdat ik wist wat het in hield na m’n opname in een isoleercel in het jaar 1991. Het gevoel van jezelf uit te dragen, zonder de invloeden van andere personen, heeft mij gemaakt tot die mens die ik nu ben. De vrijheid heeft een grote invloed op het leven. De verplichtingen die je hebt elke dag kunnen een vrijheid zijn, maar ook een beklemming. De verplichtingen kunnen onder andere zijn: werk, verjaardagen, sport, gezin of andere zaken. De meeste keren geeft het ontspanning, maar het kan zeker ook de beklemming zijn die je vrijheid in de weg staat. Waar liggen mijn echte talenten en wat doe ik er mee? Een heleboel mensen hebben van hun hobby hun werk gemaakt, en dat geeft heel veel voldoening, maar sommige werken omdat ze daar in het verleden voor gekozen hebben en in een later stadium er achter kwamen dat het geen vrijheid biedt, maar slechts een verplichting om geld op de plank te hebben. Dat geeft geen vrijheid, maar een grote beklemming met alle gevolgen van dien. De keuze voor je vrijheid neem je zelf en niemand anders. Alhoewel je wel beïnvloed kan worden door de financiële situatie waarin je je bevindt. De echte vrijheid geeft alleen de zon, die elke dag opkomt en weer ondergaat, zonder zich van iemand iets aan te trekken. Laten we zo veel mogelijk genieten van het leven en actie ondernemen, wat een vrijheid creëert die we eigenlijk onbewust allemaal echt willen. De vrijheid van de mens is een ’recht’ en geen verplichting!

 

Is het Liefde of overtuiging?

 

Ik vraag me inderdaad af wat de mens nu echt wil, uit liefde leven of uit overtuiging, wat grotendeels met het geloof te maken heeft.

De wijzende vinger van gelovigen, naar niet gelovigen vindt ik niet van liefde spreken, terwijl dat wel wordt verkondigt. Er zit geen verschil tussen religie wat de mens betreft, maar wel de religie zelf. Wat willen we eigenlijk?

Vinden we de overtuiging belangrijker als de liefde van de mens, want een groot deel van de overtuiging, zit de echte puren liefde in de weg. Liefde is samenwerken, en de mens in de puren waarde laten van zichzelf, zodat hij of zij, waardevol wordt voor ieder mens ongeacht zijn religie. Elkaar helpen doe je uit liefde voor je medemens,  dan laat je hem of haar niet links liggen, omdat hij of zij een andere overtuiging heeft als jezelf. 

De liefde is alles omvattend en iedereen bezit het, maar soms wordt het niet gebruikt of herkend. De overtuiging moet een onderdeel zijn van de liefde, en niet andersom, maar dat zal nog een lange weg te gaan hebben.

RESPECT….

Wat kan de samenleving hard zijn af en toe, en mensen kwetsen elkaar elke dag.

Waar is het respect gebleven, of de liefde van de mens waar we het respect door tonen.

We hebben het ver weg gestopt, om onze eigen belangen maar voorop te zetten.

We walsen over vele mensen heen, om onze eigen belangen meer te doen gelden.

De kwetsbaarheid die een mens bezit, zouden veel meer op de voorgrond moeten staan.

Iedereen heeft zijn zwakheden, die mogen we ook kenbaar maken voor de ander.

We moeten voor de ander altijd de sterkere zijn, maar dat is niet de werkelijkheid.

De werkelijkheid is, dat door het ego wat we hebben we nooit aan de puurheid van onszelf toekomen. De puurheid van jezelf zit hem in de zwakheden van jezelf te aanvaarden, en te accepteren dat die ander die ook heeft. Daar ben je geen slecht mens door, maar juist een die het puren van je eigen persoon laat zien. De wereld is van nature niet slecht, maar wordt slecht gemaakt, doordat we over andere belangen heen ons eigen ego voorop stellen.

IS IEDEREEN WAARDEVOL?

Een mens zoekt elke dag, ieder uur, naar de waarde van zijn leven, maar in de meeste gevallen herkennen we niet wat de waarde van jezelf is, voor de ander. Waarom zoeken we toch altijd naar herkenning bij ons zelf, terwijl de ander vele malen aangeeft dat je er mag zijn en dat je trots mag zijn op wie je bent. We laten het meestal niet toe, omdat de complimenten die we krijgen niet als waardevol worden beschouwd, doch alleen maar als mededeling.

Iedereen is waardevol op deze wereld, ook degene waarvan je denkt dat het nooit wat met hem wordt. Als sommige mensen stelen of drugs gebruiken of dealen, zijn het nog steeds mensen die waardevol zijn en die een steentje bij kunnen dragen voor de medemens. In welk opzicht dan?

Iedereen heeft zijn positieve en negatieve kanten, de waarde er van wordt bepaald door wie je als puur mens eigenlijk bent. En niet door je gedrag of wat je uit gespookt hebt. Iedereen komt er vroeg of laat achter dat hij een stukje van zijn leven heeft achtergelaten in het verleden, waar hij het waardevolle van hem of haar zelf meer had kunnen laten gelden. Iedereen komt  op een gegeven moment achter die waarheid, dat is waardevolle dat ieder mens bezit op deze aarde.