Ik werk voor een FACT( Flexibel Assertive Community Treatment) Team. Onlangs heeft een collega verpleegkundige een interview afgenomen aan mij, over stigma in de psychiatrie en wat ik hier van ondervonden heb. De schaamte, angst, en argwaan stokt eigenlijk je vrijheid om te zijn wie je eigenlijk bent. Je wilt een zijn met je kwetsbaarheid, omdat dat een deel van jezelf is. Open zijn in wat je moeilijk vindt, en deze onderwerpen proberen weg te nemen door je sterk te laten zijn, in je presentatie aan je omgeving en je dierbare. Dat vormt een vrijheid die heel krachtig is, en van waaruit je verder kan groeien in je leven. Er zit veel meer in je als kwetsbare persoon in de psychiatrie als er soms uit komt, omdat je niet die vrijheid ervaart. Je bent constant een strijd aan het leveren, wat je wel en niet kan vertellen aan je medemens, zeg ik niet te veel? Kwets ik die persoon niet? Maken ze geen misbruik van mijn openheid? Gebruiken ze de info niet, om mij te schaden?
Allemaal angst,schaamte, en argwaan, die de vrijheid in de weg zit. Mijn eigen ervaring is, dat als je open bent naar je omgeving, wat een heel proces is, dan krijg je interesse, en medeleven, begrip, en kracht terug. Vertel wie je bent, met al zijn eigenaardigheden, en kwetsbare momenten, die je hebt. Je ziel draagt de eigenschappen van je zwakste kanten, daar mag je niet om heen gaan, maar het uitdragen als een mens.
De mens is in al zijn vormen kwetsbaar, als je ontspoort door die kwetsbaarheid, mag je er aan werken om te groeien naar een krachtiger persoon, die weet wat hij of zij wil. Ontplooi je talenten, want die zijn er is ieder kwetsbaar persoon.
Laat die talenten een licht zijn die je met je meedraagt, en wat je helpt in de groei naar een leven die alle vrijheid bied om je verder te ontplooien, niet voor een ander maar puur voor jezelf.