Voorwoord Boek “schizofrenie als levensweg(2009)

Het was het jaar 2005, twee jaar na m’n scheiding , ik ben teksten gaan schrijven en foto’s gaan maken over het leven waar het echt om draait. Ik kwam er achter na drie opnames in instellingen dat het leven anders loopt dan je je voorstelt nadat je volwassen bent geworden.
Iedereen zei nadat ik een aantal gedichten had geschreven: ,,Dat moet je uitgeven, Maarten”.
Ik dacht ‘nou, dat zal wel loslopen’, maar in het voorjaar van 2008 kwam ik Marijke van Ooijen tegen, die mij, nadat ze de site had gelezen aanstuurde om dit boek uit te geven.
Ik zit nu als ervaringsdeskundige in verschillende belangengroepen om de GGZ (geestelijke gezondheidszorg) beter op de welzijns-, sociale- en zorgkaart te zetten bij politiek, zorgverzekeraars en gemeentes.
Het volgende boek dat ik wil schrijven zal over de ervaringsdeskundigheid gaan die ik opgedaan heb in de loop der jaren en over het feit dat je met een beperking nog goed kan functioneren op de maatschappelijke ladder van de samenleving. Ik ben heel open in datgene wat ik meegemaakt heb en wil dat als daad stellen om anderen te laten zien dat het leven niet uitzichtloos is na zes dagen isoleercel.
Er zal in de toekomst beter gebruik moeten worden gemaakt van de ervaringsdeskundigheid van bepaalde mensen binnen de GGZ.
Ik kwam er achter tijdens de opnames dat de verpleegkundigen erg gedreven waren, maar niet veel tijd hadden voor persoonlijke gesprekken en dat zal op dit moment niet veel anders zijn. Iedereen binnen de GGZ en ook daarbuiten heeft iemand nodig waar hij of zij terecht kan, waar je tegen aan kunt leunen als het even niet gaat; een vertrouwenspersoon dus.
Als je daarvoor ervaringsdeskundigen gebruikt, die weten waar de cliënt zich op een bepaald moment bevindt in het herstelproces, dan zijn we een heel eind in de goede richting!
Ik wil met dit boek het taboe in de psychiatrie doorbreken en een opening maken tussen politiek en de kwetsbare burger, die net zo belangrijk kan zijn als ieder ander in de samenleving. Maak gebruik van datgene wat een kwetsbare burger nog kan en niet van wat hij of zij niet meer kan.

Laat iedereen in de samenleving, kwetsbaar of niet, een stukje van zichzelf achterlaten bij diegenen die op hun pad komen.
Die gift heet liefde en dat is meer waard dan alle geld bij elkaar!