Wat is het leeg in het leven van iemand met een psychiatrische ziekte. Waar kunnen ze zich
aan vastklampen wie reikt hun de hand. De mensen moeten instappen in de rijdende trein van
de maatschappij maar wie helpt hun een hand toe.
Daar ligt de essentie van het probleem de mensen hebben iemand nodig om met hun naar
het volgende perron te lopen waar ze zelf niet toe in staat zijn. Iedereen kan het mee maken een
directeur die naar beneden stort en alles ziet weg vagen.
Maar iemand die zo`n ziekte heeft kan als hij de goede hulp krijgt uit groeien tot dezelfde directeur.
Ik ben iemand die op de rijdende trein van de maatschappij rijdt en in het leven langs die trein
gelopen heeft op zoek naar een perron. Ik zal in het leven altijd op die grenzen blijven lopen omdat ik
weet dat er te veel mensen zijn die de hand niet aangereikt krijgen.
Laten we nu eens inzien dat een psychiatrische ziekte niet iets is waar mee je niet met mensen kan
praten maar juist een ziekte waarmee je in het leven kan groeien tot een meer emotioneel mens.
Als deze zieke mens een arm, luisterend oor en veel liefde aangereikt krijgt en zeer veel vertrouwen dan
kan zo iemand de toppen van het leven bereiken.
Ervaringsdeskundigheid binnen Ggz 